از جمله مراکز باستانی شهر ابریشم می توان به حمام قدیمی یزد آباد اشاره داشت که هم اینک در خیابان شهیدان یزدآباد واقع می باشد. این مجموعه از سوی شهرداری درحال بازسازی و مرمت است و دارای مساحت تقریبی 750 متر مربع (20 *25 )و قدمت تقریبی 150 سال می باشد.
حمام در واقع بخشی ازمجموعه قلعه قدیمی یزد آباد بوده است که در حال حاضر تنها اثر باقی مانده همین حمام عمومی است که در قسمت جنوبی بیرون قلعه ساخته شده است. امروز این حمام انتهای خیابان شهیدان سمت راست قرار دارد. حمام داخل زمین است و به خاطر حفظ گرما و تأثیرات کمتر سرما و هموار شدن آب های سطحی بر آن حمام ها را پایین تر از سطح زمین می ساختند.حمام ها چون با دو عنصر آب وآتش در کار بودند تا حد امکان آن را مستحکم می ساختند.ورودی حمام از سمت کوچه شهید احمد رضا ابراهیمی به وسیله پلّه به پایین راه داشت.که ابتدا وارد بینه می شد. امروز ورودی خراب شده امّا قسمتی از بینه پا برجاست.خزینه با توجه به صنعتی کردن ومسایل بهداشتی و دوشی شدن حمام خراب شده و طاق حمام که خشتی و چشمه ای بود به تیر آهن و آجر مبدّل گشت.حمام از طلوع آفتاب تا غروب زنانه و بعد از غروب تا صبح مردانه بود.همزمان با دوشی شدن حمام در کنار همین حمام ،حمامی به همین سبک توسط اهالی ساخته می شود که با این وجود حمام قدیمی زنانه و حمام جدید مردانه می گردد. این روند با خراب شدن تأسیسات حمام قدیم به هم می خورد و حمام جدید به دو قسمت زنانه و مردانه تبدیل می گردد که تاسال۱۳۸۵ به کار بود ولی از این سال به بعد به دلیل مراجعه نکردن اهالی حمام تعطیل شد.در تاریخ۱۵/۲/۱۳۸۸ این حمام با طول ۲۵ متر و عرض ۲۰ متر ومساحت حدود ۵۰۰ متر و ارتفاع ۴ متر توسط اداره ثبت سازمان میراث فرهنگی بازدید و قابل ثبت در آثار ملّی ایران شناخته شد.
سوخت حمام
تا قبل از تأسیساتی شدن،حمام توسط تونی که در زیر حمام قرار داشت گرم می شد. این محل به وسیله چوب،تپاله خشکیده ی گاو،پوشال و… پر شده به آتش کشیده می شد و به این وسیله آب خزینه گرم می شد.
آب حمام
حمام در ابتدا از آب جوی سفید(مادی شاه)که در بالای قلعه یزدآباد قرار داشت مشروب می شد ولی بعدها در کنار حمام چاهی کنده می شود و از این چاه آب حمام تأمین می گردد.همزمان با عید نوروز آب خزینه عوض می شد که ابتدا مورد استفاده کدخدا، روحانیان و افراد سرشناس روستا بود و بعداً اهالی حق استفاده داشتند.
خزینه
خزینه حوضی بود بلند در میان صحن حمام که بسیار گود بود ولی با داشتن پلّه هایی در درون آن را برای همه قابل استفاده می کرد.یک سینی آهنی در کف آن قرار داشت که عامل گرمی آب می شد.
روشنی حمام
در روزها روشنایی حمام از دریچه های نورگیری که در سقف حمام وجود داشت تأمین و در شب ها به وسیله چراغ پی سوز که در بینه گذاشته می شد حمام روشن بود.